مقدمه
اگر به آدم‌هاي گوناگوني كه از كنار شما در خيابان مجاور و شلوغ
عبور مي‌كنند، اندكي تأمل كنيد، دربارة هر كدام كه داراي تيپ و شكل و شمايل
خاصي هستند، چه قضاوتي مي‌كنيد؟
افراد با كت و شلوار، پيراهنِ
آستين‌كوتاه، چادر يا روسري، كفش كتاني، در حال جويدن آدامس، با لباس
تعميركاري و يا اتوكشيده، كرواتي و اُدكلاني، همراه با كيف دستي پارچه‌اي و
يا سامسونت، موهاي بلند از پشت بسته يا كوتاه همراه با ته‌ريش، قيافه عبوس
و اخمو و يا شاداب و خندان، صورت و چهره زمخت با سبيل كلفت و يا باوقار و
آرام، لباس‌هاي تنگ و چسبان و كوتاه، رنگارنگ و يا تيره و… به‌راستي
درباره هر يك از اين‌ها چه قضاوتي مي‌كنيد؟
آيا ژوليدگي ظاهر و آشفتگي و
برافروختگي چهره، و يا وقار و طمأنينه ظاهر و آراستگي آن، در نوع شخصيت
آدمي تأثيرگذار است؟ آيا مي‌توان گفت نوع پوشش آدمي برگرفته از جهان‌بيني
اوست و انسان‌‌هاي مادي‌گرا و يا وابسته به مكاتب نهيليسم با دين‌داران و
مؤمنان الهي در نوع پوشش متفاوتند؟! آيا پوشش برگرفته از فرهنگ آدمي است؟
اين قلم بر آن است كه به پرسش‌هايي از اين دست در قالب چند نكته پاسخ دهد.
الف) پوشش و شخصيت
1.
نوع پوشش آدمي مي‌تواند بيان‌گر نظام فكري و جهان‌بيني و ارزش‌ها و
افق‌هاي فكري حاكم بر او باشد. در هر جامعه‌اي نوع پوشش آدميان، علاوه بر
اين‌كه تابع شرايط اقليمي و محيطي است، حكايت از جهان‌بيني، ارزش‌ها و
هنجارهاي حاكم بر فرهنگ آن جامعه دارد. زنان مسلمان در يك جامعه ديني با
پوشش مناسب در اجتماعات ظاهر مي‌شوند.
